Testrijden bij Erik

De rails is aangesloten op de bezetmelding,

(De delta AE6/6 is een uitstekende testlocomotief)


de bezetmelding is aangesloten op de boosters en de boosters zijn aangesloten op de centrale (Intellibox) en op de transformator,

(Richard legt Stefan nog een keer het rpincipe van het natuurlijke weblogbalkje uit)


met andere woorden, er kan weer gereden worden!

(Een hand voldoet wel als balkje, heel bijdehand! Maar is natuurlijk geen natuurlijk balkje)


Erg belangrijk is het snel afschakelen van de booster bij kortsluiting om narigheid te voorkomen.



Dat werkt goed!

(Erik moet een slechte soldering repareren)


Per booster kan er 4 ampère geleverd worden,



genoeg om de treinen vlot helling af en helling op te laten rijden.

(De testlok rijdt met een aantal schoonmaakwagens)


Dat geldt ook voor de locomotieven met een delta decoder, die meer ampère trekken dan een lok met een hoogvermogen decoder,

(Ontsporing)


die meestal ook een mooie 5-polige motor heeft of zelfs een sinus motor.

(Eindelijk is het Stefan gelukt!)


Niks werkt beter dan een filmpje om het rijden van de treinen te laten zien!


De volgende stap wordt het aansluiten van de centrale op de computer en het in de computer programmeren van de sporen,



zodat de computer het rijden van de treinen kan regelen.



Maar dat wordt volgens mij op z'n vroegst najaar 2017!



Hachelijk?

Naar Mönchengladbach

De door AZ verloren bekerfinale tegen Vitesse, hoe terecht ook als je zelf geen doelpunten maakt terwijl de tegenpartij er 2 maakt, heeft toch voor een blogdip gezorgd!

(Roermond)


Waar gaat het heen in het leven, vraag je je wel eens af, na zo'n nederlaag.

(Naar Duitsland?)


Natuurlijk wist ik er de dag na de nederlaag op dit blog nog een uitermate boeiend stukje over treinen uit te persen, maar het ging toch met moeite.



Ik had de bekerfinale gekeken bij John, die hier trouwens niet genoemd wil worden, en we zagen al snel na de rust dat AZ vooral aanvallend een aantal grote problemen (Wout Weghorst en Fred Friday) had, waarbij gebrek aan scorend vermogen voor een voetbalteam doorgaans heel vervelend is!



Na de nederlaag van AZ hadden we besloten een keer iets anders te doen, out of the box te denken, een grens over te gaan, gewoon omdat het kan!

(Er zijn toch wel grenzen aan het out of the box denken, het kan ook te gek!)


Ballet kijken denken jullie dan vast, maar nee, we hadden besloten eens in Duitsland naar een voetbalwedstrijd te gaan!



De keuze tussen Dortmund, Schalke en Mönchengladbach was eenvoudig, voor Dortmund en Schalke zijn bijna geen kaarten te koop.

(Boeiend station)


Dus liepen we vorige week zaterdag rond 12.00 in de metropool Mönchengladbach, hebben het overdekte winkelcentrum Minto bekeken

(specialiteit van het huis)


en uiteraard bij Curry Karl gegeten.



De (smaakvolle) foto's bij dit bericht heeft John trouwens gemaakt, die hier trouwens nog steeds niet genoemd wil worden, ik had namelijk een gecombineerde blog met fotodip!



Na de wedstrijd, een 1-1 gelijkspel tegen FC Augsburg, waarbij Borussia Mönchengladbach pas



in de 94 doelpunt de 1-1 heeft gescoord, hebben we op weg naar huis

(Uitermate decoratieve spoorbrug)


nog een keer genoten van de Duitse Kuche, daar kan toch geen Franse hoge keuken tegenop!

(Tuinafval?)


Maar de dip is voorbij, dat lijkt me deutlich!

(Schnitzel du chef avec champignons et pommes)


Hachelijk?

Weer naar Laurent

De Marklin rails lagen zaterdag ook nog bij Laurent in de huiskamer,

(Rechts de 221 (V200.1), links de V160)


reden genoeg om nog even langs te gaan voor een kop koffie (werd cola) en het laten rijden van een aantal dieseltjes.

(bouwserie 221)


Marklin modellen van diesellocomotieven met uitgebreide geluidsfuncties, voor de duidelijkheid!

(bouwserie V160 of 216)


En als extra was mijn unieke door Bart Lokpaint omgespoten 3-railforum Taurus mee.



Zo langzaam als de tijd gaat bij de tandarts,



zo snel waren er een paar uur voorbij met het rijden



en uitproberen van de geluiden van deze locomotieven.



Zo kwam er weer aan een gezellige tapijt-rij-sessie een eind!

(140 in zebralook)


Hachelijk?

Souterrain 7: de eerste race

In slechts 3 weken tijd heeft Marc het circuit Souterrain 6 afgebroken en het circuit Souterrain 7 gebouwd.

(Hieronder: poes vond het doosje dat Martin had meegebracht erg smakelijk ruiken!)


Of dat een record is weet ik niet, maar dat ik het hem niet nadoe weet ik wel zeker!



Dus zaten we vrijdagavond om 20.00 aan de oranje tompouce die Martin meegenomen had om de eerste race op het nieuwe circuit te vieren.

(Poes dacht dat vieren op het aantal aanwezigen sloeg, met Marc, Martin en Frank maakt poes nummer 4. Dat had poes fout gedacht!)


Zoals te verwachten zijn er dan altijd nog wel wat kinderziektes,



zo heeft Marc op het laatste moment toch de tijdswaarneming weer aangepast en een lichtbrug geplaatst,



en moest het asfalt toch nog een keer grondig gereinigd worden met ammoniak.



Daarna gingen de rondetijden snel omlaag,



en al vlot werden er rondjes onder de 7,0 seconden gereden.

(Marc jaagt geconcentreerd zijn Porsche met sjoemelsoftware en Belgisch veldrijdersmotortje over het circuit...)



Het circuit is veel gladder en vlakker dan het vorige circuit, de beroemde zigzag ligt beter in het licht waardoor deze beter te zien is en er dus sneller gereden kan worden,



alleen het beeld van Maria staat op een hachelijke plaats.



De rode baan gaat er links langs, de gele en blauwe baan rechts.

(De nieuwe scenery is deskundig getest, of is er sprake van kattenkwaad? Hier ligt het boompje van Martin.....)


De gele en blauwe baan lopen er ook naar elkaar toe,



waardoor spectaculaire botsingen mogelijk zijn!

(Martin rijdt uitermate relaxed zeer snelle rondes met de NSR Ford GT40)


Zeer tevreden over deze eerste race liepen we rond 0.30 weer de trap op,



er moeten nog enkele (500) toeschouwers op de baan geplakt worden,



maar het is al weer een erg fraai circuit!



Hachelijk?