Naar Slotrace2go in Witmarsum

Marc heeft ons uitgenodigd voor een slotracewedstrijd in zijn bijna-corona-vrije kelder.



Toen de kelder afgelopen maand al bijna bijna-corona-vrij was, was ik helaas verhinderd.



Die keren hebben de andere rijders tijden neergezet die bijna ongeloofwaardig zijn.



Die tijden hebben ze gereden met de bijna onverslaanbare Lola van Thunderslot.



Nu ik morgenavond dan toch naar Marc, die hier bijna genoemd wil worden, ga, had ik besloten om ook een Thunderslot aan te schaffen.



Doorgaans rijd ik dan naar de slotraceshop in Putten, dat had ik dit keer bijna ook gedaan, maar ik ben naar Friesland gereden, naar Witmarsum.



Daar stond een mooie Thunderslot op mij te wachten,



en daar zag ik ook een uitermate fraaie Ferrari F333 SP uit 1993,



die Ferrari kon ik bijna laten staan,



maar we moeten de economie, ook in Friesland, weer op gang helpen.



Na een bijna culinair verantwoorde tussenstop op weg naar huis



kan gezegd worden dat ik uitkijk naar de raceavond morgen in de kelder van Marc.



Hachelijk?

Dagje Drenthe

Mijn broer Rob, die hier trouwens niet genoemd wil worden, stuurde een Whatsapp-je,


(appeltaart)

of we zin hadden een dagje naar Drenthe te komen waar hij op vakantie was.



Uiteraard hadden we daar zin in, en dus reden we op woensdagmorgen vroeg richting het verre Drenthe.


(Spaanse koe)

Rond 11.00 parkeerden we de auto bij het vakantiehuisje, waar de koffie al klaar stond, het is immers in 2020 zo gemakkelijk



om vanuit de auto (handsfree) te bellen om aan te kondigen dat we volgens de navigatie er bijna zijn.



Na de koffie zijn we op de fiets gestapt, Drenthe is erg leuk om op de fiets te verkennen!



Uiteraard zijn we bij een restaurantje gestopt


(Huis van Pipi Langkous staat te koop)

voor een eenvoudige doch voedzame lunch, met een ruime hoeveelheid salade.



Dan fietsen we verder, richting Hunebedden.



Het gaat hier om de Hunebedden bij Diever, maar de kenner ziet dat vast in één oogopslag.



Als we besloten hebben dat deze bedden door hun vorm en de gebruikte materialen vast heel beroerd slapen rijden we verder, op naar het volgende natuurgebied.



Ik had bijna kunnen vertellen hoe deze zandvlakte heet,



het is me echter ontschoten. Maar er lag genoeg zand!



Dan fietsen we de laatste kilometers terug naar het vakantiehuisje,



na een koffie en een lekkere nasi springen we weer in de auto op weg naar huis.



Een heel geslaagde dag is dan helaas weer voorbij!



Hachelijk?

Computers.....

De pc geeft bij het opstarten een mooi blauw scherm, heel decoratief.

Jammer wel dat het daarbij blijft. Ik hoop het binnenkort opgelost te hebben. Hachelijk?

Koeien uit de sloot halen

In de tot op heden verloren strijd tegen de Coronakilo's wandel ik bijna iedere dag een rondje van 6,5 kilometer.

In een weiland langs de route staan een aantal jonge koeien zeer geïnteresseerd te kijken naar een malloot met een telefoon.

Op een avond staat er een meisje met een scooter druk te bellen, één van de 4 jonge koeien zag aan de overzijde van de sloot een hele sappige grasspriet, besloot het erop te wagen en viel toen voorover in de sloot. 

Het meisje belt met de politie, er ligt een koe in de sloot en die komt daar niet vanzelf uit? 

Ik besluit haar en de koe te helpen en ga naar de boerderij naast het weiland om die te vragen de eigenaar van de koe te waarschuwen. 

De koe trekt nog steeds baantjes door de sloot, de slootkant is te hoog en het badwater riekt naar slootwater. 

Een tweede voorbijganger pakt ook zijn telefoon erbij en niet veel later komt een medewerker van Staatbosbeheer, 

eigenaar van het weiland, opdagen om de koe te helpen.

Als hij tegen de koe zegt dat deze maar beter snel uit het slootje moet komen omdat ze - als de boer het hoort - anders binnenkort in de auto naar het slachthuis zit, kiest de koe eieren voor haar geld.

Ze zwemt naar het hek en na een uitermate gênant duwtje van de medewerker van Staatsbosbeheer

tegen het achterst staat ze weer op de wal.

De andere dames komen even controleren 

of een modderbad echt goed voor de huid is,

horen het verhaal over de medewerker van Staatsbosbeheer aan (#metoo) 

en zien dan dat die malloot met die telefoon er ook weer staat.

Hachelijk?

Mönchengladbach hbf

De volgende stop was bij het station van Mönchengladbach, 

een station waar van alles te zien is. 

Ik zou waarschijnlijk 2 berichten kunnen vullen met foto's van treinen, 

maar teveel is teveel 

dus beperk ik me tot één bericht met niet te weinig foto's. 

Net als in Nederland overheersen de treinstellen. 

Heel saai en heel jammer, 

ik zie toch veel liever een door een locomotief getrokken trein. 

Bij veel grotere Duitse stations worden de goederentreinen langs het station geleid, 

bijvoorbeeld in verband met gevaarlijke lading. Mönchengladbach is gelukkig een kleiner station, 

alle treinen, ook de goederentreinen, gaan onder de kap door. 

Daar vallen leuke foto's van te maken. 

De 111 met een sleep dubbeldekkers blijft ook een leuke verschijning, 

maar Ries en ik komen pas echt in actie als een loktrein het station binnenloopt. 

Een 111 van Railadventure, 

een Smartron (goedkopere uitvoering van de Vectron),

een Vectron met 2 pantografen 

en een Vectron met 4 pantografen. 

Jullie begrijpen vast dat ik die goed op de foto heb gezet. 

Daarna is het tijd voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd, 

uiteraard met een klein glaasje Duits bier erbij. 

Hachelijk?