Gastheer Gerard, die hier trouwens best genoemd wil worden, had op facebook een uitnodiging geplaatst,
(de wagen is volgeladen)
wie wil er op 18 september (dat was gisteren) mee met een fietstocht in de buurt van Roubaix,
(ontbijten met koffie en krentenbollen)
om een stukje van de wielerklassieker Parijs-Roubaix te rijden?
(na het uitladen van de fiets is er een onderdeeltje over)
Onbezonnen heb ik mij opgegeven als deelnemer,
(het is begonnen!)
terwijl de racefiets toch al geruime tijd onder de spinnenwebben was verdwenen.
(zo'n spoorlijn geeft een fietstocht meteen een bepaald niveau!)
Nadat ik terug kwam uit Finland had ik nog maar weinig tijd om te trainen, een rondje Texel op de stadsfiets (63 kilometer),
(Gerard heeft de tocht zo gepland dat we een Thalys op volle snelheid voorbij zien komen)
een rondje Schoorl (90 kilometer) en een rondje Egmond aan Zee (60 kilometer), meer was het niet.
(wie zegt dat wielrenners nooit voor stoplichten stoppen?)
Uit het bericht op facebook bleek niet hoeveel deelnemers er zouden zijn en hoe hard er gereden zou worden, er zat niks anders op dan af te zeggen.
(Gerard geeft een toelichting op het kasseien rijden)
Gerard reageerde echter direct, het gaat om de sfeer te proeven, hard zou er niet worden gereden!
(de eerste strook, 5 sterren, de zwaarste categorie!)
Dus ging zondag de wekker om 05.30, zat ik in de auto om 06.00, waren Jeroen en zijn mountainbike in Den Haag ingeladen om 07.00, en zaten we aan de koffie bij de Belgisch-Franse grens om 09.30.
Om 10.00 komen we aan op het verzamelpunt in Hem, waar al meerdere Nederlandse auto's geparkeerd stonden,
meerdere racefietsen en wielrenners klaar stonden voor een tocht over 9 beroemde kasseienstroken die de wielrenners tijdens de klassieker moeten berijden.
(aan het einde van de strook wachten de fotografen)
Met Gerard op kop peddelen we naar de eerste kasseienstrook, meerdere deelnemers aan het evenement hebben, net als ik,
nog nooit over kasseien gereden en vragen zich af wat ze te wachten staat.
(Jeroen wil graag een Belgische elektromotor in zijn fiets)
Het advies is eenvoudig: over het midden van de straat rijden, hard rijden, stuur niet strak vasthouden en niet vallen of lek rijden.
De eerste meters over de kasseien vraag ik me af hoe de wielen van de fiets er uit zien aan het einde van de strook, daarna maak ik me ernstig zorgen over de carbon voorvork en achtervork van de fiets,
(Moulin de Vertain)
daarna gaat het verstand op nul en probeer ik met zo'n hoog mogelijke snelheid over de kasseien te rijden.
Die snelheid hangt erg af van de strook, maar bij hogere snelheid
(kijken naar het verkeerde vogeltje...)
ga je toch zeker makkelijker over de strook.
Bij het koffiepunt, na zo'n 40 kilometer, ben ik nog fris en eigenlijk vind ik de kasseien wel erg leuk!
Daarna gaan we verder, de route is met verf gespoten op het asfalt en dus redelijk makkelijk te volgen.
(fietsen staan keurig geparkeerd)
Ook blijft de groep netjes op elkaar wachten na iedere strook,
maar ook op Jeroen die het op zijn mountainbike veel zwaarder heeft dan de rest.
Op de kasseien zit hij iets comfortabeler,
(Gerard aan het einde van een strook)
de 65 kilometer op asfalt kost de mountainbike duidelijk veel meer kracht dan een racefiets.
(Er is meer dan wielrennen, Max Verstappen rijdt ergens en PSV speelt tegen Feijenoord)
Het geweldige weer zorgt er voor dat het een fantastische fietsdag is.
(Richard heeft als enige lek gereden, maar dan wel ook meteen beide banden)
Een tweede stop op een zonovergoten terras
(slecht wegdek is een understatement)
voor een koude versnapering, het kan niet op!
(Roubaix is niet ver meer!)
Dan zetten we nog via een laatste kasseienstrook koers richting de Velodrome in Roubaix.
Ik begin inmiddels te merken dat handen en schouders toch aardig te lijden hebben gehad op de kasseienstroken
en ben blij dat we weer bij de Carrefour in Hem zijn.
(het beeld van Hennie Kuipers, van aluminium, zodat de koperdieven het laten staan)
We nemen afscheid van de meeste andere wielrenners, met een select gezelschap genieten we nog van de Belgische keuken bij een wegrestaurant langs de E17.
(rondje over de velodrome)
Gerard, het was een geweldige ervaring, ik heb er van genoten.
Maar of ik weer over kasseien ga rijden, dat weet ik nog niet!
Hachelijk?
