Weer naar de kelder!

Begin dit jaar deed de techniek van het Souterrain niet meer wat er verwacht werd, 

vooral de rondeteller liet het ernstig afweten. 

Dat ging aardig ten koste van het raceplezier van Marc, 

reden om het racen een tijdje op een laag pitje te zetten tot de techniek weer naar behoren zou werken. 

In oktober leek dat het geval te zijn, met Arduino's om het passeren van de lichtbrug zonder storingen door te geven aan de computer, 

een snellere computer en nieuwe software om de prestaties van de deelnemers beter bij te kunnen houden. 

Ook heeft de nieuwe software de mogelijkheid om meerdere soorten races op een avond bij te kunnen houden en op te kunnen tellen, 

zodat het handmatig bijhouden van de score ook niet meer nodig is. 

Een flinke vooruitgang dus! 

De eerste raceavond met de nieuwe techniek in oktober was ik helaas verhinderd, 

de tweede raceavond begin november kon ik wel. 

De nieuwe tijdwaarneming was nog iets wennen maar werkte verder uitstekend. 

En met de gebruikelijke culinaire versnaperingen werd het weer 

een vanouds gezellige avond waarbij weer op het scherpst van de snede werd geracet. 

Dat betekent voor de toevallige frank103blogbezoeker dat ik weer 

met enige regelmaat racebaanfoto's ga plaatsen. 

Hachelijk?

De verdwaalde wadloper

Sander van het 3-railforum was hier om zijn Wadloper de benen te laten strekken. 

Nu kun je er al over discussiëren of mijn spoorbaan wel kwalificeert als Nederlandse baan, 

maar mijn heuvelachtige baan met bijbehorende tunnels en kasteel is zeker niet de normale leefomgeving van de Wadloper. 

Die reed vooral in Friesland en Groningen, zoals zijn naam Wadloper al aangeeft. 

Sander was hier al eens geweest met zijn 2delige Wadlopers, die wilden echter niet erg over mijn baan rijden. 

Deze eendelige Wadloper doet dat wel uitstekend, ik heb er zelfs een filmpje van gemaakt. 

Nu worden de treindiensten naar het bergstation meestal gereden door een grote stoomlok en sleep wagentjes, 

of door de Duitse railbus, maar toch misstaat zo'n Wadloper zeker niet. 

Al is het op mijn baan dan wel een Bergloper.

 Hachelijk?

Naar Hoenderdaell

In de coronajaren 2020 en 2021 hadden de dierentuinen het zwaar, 

geen of minder bezoekers en wel een tuin vol dieren die honger hebben. 

Om de dierentuin Hoenderdaell in Anna Paulowna financieel te steunen hadden we besloten donateur te worden voor de tijger Afrodite. 

Hoewel de coronacrisis eigenlijk al weer voorbij is zijn we nog steeds donateur en mochten we zaterdag naar de speciale donateursdag komen. 

Voor de verandering had ik de spiegelreflex niet mee, alle foto's zijn met de telefoon gemaakt. 

Uiteraard hebben we Afrodite, een 7 jaar oude tijger, uitgebreid bekeken. 

Die interesse was niet wederzijds, onze tijger bleef rustig achterin haar hok liggen. 

In Hoenderdaell zit Stichting Leeuw, een opvang voor afgedankte circusleeuwen. 

Ook komen er dieren bij privédierentuinen in de Oekraïne vandaan. 

In Hoenderdaell worden ze getraind om weer achter hun eten aan te rennen, leeuwen die daarvoor slagen 

worden naar een beschermd reservaat in Kenia gebracht, waar ze onder toezicht in vrijheid van hun oude dag mogen genieten. 

Ook de beren in Hoenderdaell zijn gered uit voormalig Oostblok. 

De smaakvolle lunch maakt een leuke dag Hoenderdaell af. 

Na de vogelshow is het tijd om weer naar huis te gaan. 

Voor de liefhebber heb ik een filmpje!

Hachelijk?

De tuintafelbaan van Peter

Peter van de stamtafel Noord Holland had de leden van de stamtafel uitgenodigd 

om een middagje op zijn tuintafelspoorbaan te komen rijden. 

Het animo voor zo'n gezellige middag was beperkt, het was die zondagmiddag echt warm zomers weer. 

Ik had besloten wel te gaan en mijn witte 103, de NS Vectron en de NS highspeed 186 uit te laten. 

Als slepen had ik SBB rijtuigen en de witte ICE kleuren rijtuigen mee. 

Zoals gebruikelijk duurt de opbouw van zo'n baan veel langer dan verwacht, het aansluiten van de techniek werkt niet altijd mee. 

De treinen van een van de andere bezoekers krijgen we niet in de centrale, dat ligt vooral aan onze onhandigheid met de Marklin CS3 centrale. 

(De Roco 181 213 Saar was helaas niet in beweging te krijgen)

Ik leen hem mijn NS highspeed 186 (hieronder) uit zodat hij toch kan rijden. 

De middag vliegt voorbij, met een drankje in de hand de treinen rondjes laten rijden, het is heel ontspannend! 

Dan moet er nog snel afgebroken worden, wat ook altijd langer duurt dan verwacht. 

Het was een heerlijke zondagmiddag, 

(De 1707 van Peter)

zoals jullie vast aan de boeiende foto's kunnen zien! 

Hachelijk?