In het verhaal 'de hachelbouten' uit 1960 van de schrijver Marten Toonder is het Hobbel Hachelbout duidelijk, het leven is een gevaarlijke onderneming. " 'T'is hachelijk' pleegt hij te zeggen, en met deze woorden waart hij rond, een spoor van verslagenheid achter zich latend. ". Zo staat te lezen op bladzijde 65 van 'Mijn eigen eenzame weg', de eerste bladzijde van het verhaal over de tweelingbroers Hachelbout. 
Dat het hachelijk is, toont deze automobiel van een frequent weblogbezoeker, recent voor weinig aangekocht. Uit betrouwbare bronnen is vernomen dat het hier een Suzuki Swift betreft. Het noemen van deze bron is echter hachelijk. Gelijktijdig je op straat begeven met deze weblogbezoeker is zeker ook hachelijk, zodat een verzekering afgesloten bij de tweelingbroer van Hobbel, Hup Hachelbout, geen overbodige luxe genoemd kan worden. "En het ergste is, dat er niets aan te doen is! riep zijn meester uit. Hier helpt alleen maar berusting, zei meneer Hachelbout. 
O, maar er is wel degelijk iets tegen te doen! riep een stem in de deuropening - en daar verscheen Hup Hachelbout met een overladen tas.""Met een verzekering van Hachelbout laat het ongeluk u koud!"Verder citeren van dit boeiende werkje is met het oog op auteursrechten zeker hachelijk, ik adviseer de geboeide lezer naar een plaatselijke boekhandel te gaan en dit werkje aan te schaffen, om van de inhoud kennis te nemen. Let wel op bij het oversteken, want het is hachelijk!
