Revenge of the killer Bips

Een drama bestaat vaak uit 3 delen en dat zijn in dit geval:
1 Wesley heeft die prachtige Nikon D90 vast die goed is voor 5 opnames per seconde.
2 Bibbel (Bips voor intimi) is tot het uiterste getergd door een bericht op dit blog eerder deze week, waar hij zwaar het onderspit moest delven tegen een uitgestorven Playmobil dino.
3 Bibbel is op dieet, hij lust wel 3 blikjes gourmet en krijgt er maar 1. En die nieuwe kattebrokjes van de pas in het winkelcentrum geopende dierenzaak vindt hij helemaal niks. En voor een speelgoedmuis, linksboven op de foto, haalt hij helemaal zijn neus op!
Het slachtoffer van dit alles is een toevallige voorbijganger, laten we het 'een koolmees' noemen (als die hier genoemd wil worden). Vooral ook omdat hij of zij er uit ziet als een koolmees en niet als bijvoorbeeld een roodborst, ook niet als een roodborst met geelzucht. Die koolmees ziet een witte Bips en denkt: kijk, een witte Bips. Daarna wil de koolmees eigenlijk niet tot de intimi van Bips behoren, vooral niet als hij merkt wat Bips onder intimi verstaat. Dat is namelijk heel opdringerig! Feitelijk mag van Bibbel alleen zijn maaltijd hem Bips noemen, vast omdat zijn bips ook het laatste is wat ze van Bips zien. (Poepgat vindt Bibbel vast ook weer zozo klinken). En zo eindigt de koolmees, die vanmorgen nog zo vrolijk dat liedje floot uit de musical Tsjechov, gezongen door Robert Long, Simone Kleinsma, Martine Bijl en Robert Paul, "vanmorgen floot ze nog", in de ingewanden van Bips. Hoewel jullie daar misschien anders over denken heb ik jullie de echt onsmakelijke foto's bespaard, van de 269 foto's die zo'n Nikon D90 in een paar minuten kan maken dankzij zijn uiterst degelijke en accurate Japanse sluiter, in handen van een 10 jarige vandaal die niet van de ontspanknop af kan blijven. Mochten jullie het hier de komende periode hachelijk stil vinden, dan ben ik geconcentreerd gebogen over de dikke handleiding van de Nikon. Netelig?