Vrijdag naar kantoor

De meeste vrijdagen mag ik naar kantoor. Dat zijn heerlijke rustige dagen, casual (geen schone sokken dus!) geen grut laten ontbijten (zweep erover anders komen ze te laat) en naar school brengen, geen gehaast naar het station. Ook op het station is (of lijkt) het rustiger! Even vrees ik dat de SLT weer zijn vervangen door plan V treinstellen. Gelukkig echter gaat deze de andere (lees: verkeerde!) kant op. Uitgerust als ik ben stap ik als een van de eerste personen aan boord van de goede trein (zie hieronder) en kan zo (dankzij mijn uitstekend geoefende ellebogen) een van de weinige vrije zitplaatsen bemachtigen. Voor jullie maak ik vandaag ook een kiekje van het interieur van de trein, zodat jullie al die tevreden reizigers eens goed kunnen bekijken. Net als ik de Spits dicht sla is daar al het eindpunt van mijn reis. Voor jullie maak ik nog een paar kiekjes van mijn comfortabele reismiddel, de SLT. Op weg naar de einder gaat hij, om het eenmalig eens emotioneel verantwoord te verwoorden. Voor de saaie Pieten onder de blogbezoekers: naar Amsterdam Centraal. Dan is kantoor niet ver meer en zie ik, met een -helaas goor- kopje koffie in de hand, in de verte de SLT komen en gaan. Rond het middaguur gaan we dan een luchtje scheppen, in vaktermen: een lunchwandeling maken. De camera is, voor de minder oplettende lezertjes, nog steeds mee! Ook de middag vliegt voorbij en zo sta ik weer op het station te wachten op zo'n fraaie SLT om me op comfortabele wijze naar huis te brengen. Ook dit keer zijn er best wel vrije zitplaatsen voorhanden, ik verwijs graag naar onderstaand plaatje! Eenmaal thuis wacht daar het stalen ros in zijn eveneens stalen fietskluis, om de thuisreis tot een goed eind te brengen. Het is slechts een kort stukje fietsen en dan ben ik weer thuis, en begint de drukte weer. De aanblik van de Bips betekent dat het weer een paar dagen gedaan is met de rust, hachelijk?