Vroegah stond langs het veld de vader van één van de jongetjes, de leider van het team.
Speelden we thuis, dan moest hij ook fluiten, bij een uitwedstrijd vlaggen. Partijdig, dat lijkt me duidelijk!
Maar buiten 22 spelertjes en een andere vader (van de tegenpartij) was er toch niemand die iets in de gaten had of zich er mee bemoeide. Nu, anno 2010, is alles beter!
Ieder van de kindertjes wordt met de auto gebracht, er staan minstens 22 ouders en grootouders langs het veld.
De scheidsrechter is iemand die hard kan lopen (ivm boze ouders die de spelregels en het gebeuren op het veld anders uitleggen dan de scheidsrechter).
Maar, om het met voetbalgoeroe Johan C. te zeggen: de bal is nog steeds rond!
6 opmerkingen:
Er is veel veranderd in de loop der jaren. Maar het achter de bal aan rennen is gelijk gebeleven.
En het douchen na de wedstrijd vast ook.
Je bent nog iets vergeten. De fotocamera's.
Die twee doels staan ook wel erg dicht bij elkaar. Je zou er haast iets van denken. En dan ook nog mensen van andere clubs mee laten spelen. Tsss.
Maar was de uitslag te triest om in dit stuk te melden of wat de koffie in de pauze zo lekker dat de 22 meegekomen ouders achterbleven...
Gr
blont
Ik heb niks met voetbal, dus op dit berichtje ga ik echt niet reageren.
@René: juist het douchen!
@Gert: wat is er met de fotocamera's?
@Brillie: hou jij het nu maar bij ballet!
@Blont: die koffie was inderdaad erg lekker!
@lokkie: jammer, ik had juist zo gehoopt op een reactie met diepgang!
Een reactie posten