Over sportdagen en kwaliteit

Wesley heeft vanmorgen een sportdag (feitelijk dus een sportmorgen) en is al om 11.15 uit (terwijl ik eigenlijk voorstander ben van kostscholen waarbij de kindertjes in totaal 6 weken per jaar vrij hebben...). Zo'n sportdag, dat vraagt om foto's (eigenlijk vraagt, buiten mijn dagelijks werk, alles om foto's). En dan had ik het gisteren over de kwaliteit van de foto's. Waarop JeeWee antwoord: "Dit is niet te geloven; Frank103 denkt aan kwaliteitsverbetering. Het moet niet gekker worden...waar gaat het heen met deze wereld!"
Waarschijnlijk een schok voor de weblogbezoekers hier, maar ook ik heb het boek van Kaoru Ishikawa 'Totale kwaliteitscontrole" in de kast staan (wie niet?). En het staat er niet alleen decoratief, ik heb et zelfs gelezen, ondanks het minimale aantal plaatjes. En, geïnspireerd door de Amerikaan dr. W.E. Deming, de persoon die Toyota 's werelds kwalitatief beste autofabrikant heeft gemaakt, gaat Ishikawa verder in op het continue proces van kwaliteitsverbetering. Waarbij perfecte kwaliteit een economisch onbereikbaar doel blijft. Zou ik hier een perfect verhaal moeten bloggen, voorzien van perfecte plaatjes en tekst, dan zou ik misschien één keer in de tien jaar hier iets plaatsen (is dat nog te optimistisch?).
Maar een constante twijfelachtige kwaliteit, dat lukt me meerdere malen per dag, al bijna een jaar en al ongeveer 550 berichten. Is hier dus een streven naar kwaliteitsverbetering waar te nemen? Ja. Maar de komende (tientallen) jaren zal dat waarschijnlijk onmerkbaar zijn voor de bezoekers hier.
En als ik dit verhaal nalees, gaaaaaaaaaaaaaaaap, dan valt me op dat ik kwalitatief 'verbeterde' foto's (waar ikzelf natuurlijk ook duidelijk op te zien ben) moeiteloos compenseer met nog twijfelachtiger verhalen. Zo zie je: een bezoek aan Frank103 is hachelijk!