Over de meisjes van Verkade

Maandagmiddag, ben ik net hard aan het werk, schrik ik zomaar wakker door de telefoon. Je kent vast wel zo'n moment, de Railion 189 van 11.10 is al een paar uur voorbij, uit het raam kijken heeft dus geen zin, de lunchwandeling is achter de rug en collega Peter die hier uiteraard niet genoemd wil worden heeft net een onsmakelijke koffie voor me gehaald (een 0032 voor de oplettende lezers). Daarna wordt er altijd productie gedraaid! En precies op dat moment gaat de telefoon. Ja, normaliter zet ik gewoon het geluid iets zachter, maar door de zomertijd is de ingebouwde klok toch iets ontregeld en ben ik dat vergeten. Goed, dan gaat dus de telefoon. "Met Lisanne". Nu wil Lisanne hier natuurlijk ook niet genoemd worden, maar voor dit verhaal kan ik haar toch niet weglaten. Nu kan ik wel een fantasienaam noemen, maar alleen een klein deel van de bezoekers weet natuurlijk of Lisanne niet al een toneelnaam is. Of musicalnaam, voor de bezoekers die het stuk over Anastasia wel hebben gelezen. Goed, de telefoon ging "Met Lisanne". De oplettende lezer zegt natuurlijk meteen: was dat dan niet meteen duidelijk, je hebt toch een nummermelder op jouw telefoon? Nee, ze belde namelijk niet vanaf een mij bekend nummer. Dus de telefoon ging, "Met Lisanne". En vervolgens kreeg ik een zielig verhaal over een excursie waar ze met de klas naar toe wilden maar waar ze nog onvoldoende ouders hadden gestrikt om ze weg te brengen en weer op te halen. Bij mij viel natuurlijk meteen een kwartje ((in de eurotijd zijn er natuurlijk geen kwartjes meer en omdat alle prijzen zijn aangepast aan de inflatie viel er nu dus minstens een 50 eurocent munt). Of ik wilde rijden, anders zou de excursie niet doorgaan. Natuurlijk dook ik direct in mijn drukke digitale agenda die voor vandaag toevallig nog geheel blanco was. Mee dus! Waar ging de excursie dan naar toe vraagt u zich af? Naar de meisjes van Verkade! Laat ik misschien ten overvloede hier melden dat het hier geen fantasienaam betreft, maar de bekende koekjesfabriek die inmiddels in buitenlandse handen is beland. De voorstelling speelde in de beroemde schouwburg 'De witte olifant', die zo bekend hier in de regio is dat de klas van een andere lokale school ruim 20 minuten te laat arriveerde omdat ze het niet konden vinden. Goed, de voorstelling werd uiteraard uitgevoerd door 5 heren die werden begeleidt door een orkestje. Ik zeg u: het was een dolle boel! De foto's zijn bij wijze van proberen geheel geschoten in RAW en vervolgens met Picassa omgezet in JPG zodat de kwaliteit beter is dan de lichtomstandigheden me deden voorspellen. U kan de hieronder geplaatste foto 'groot'klikken om het met eigen ogen te zien.

Het verhaal van de meisjes van Verkade was erg leuk en werd goed gebracht door diverse bekende acteurs waaronder de kenners van musicals natuurlijk direct ambtenaar Ogterop herkennen uit de musical Hamelen. Andere acteurs werden herkend als zijnde uit bijvoorbeeld Sesamstraat. Voor de kinderen uit de klas was het verhaal over de inpakafdeling bij Verkade (mannen bakken en vrouwen pakken) een beetje te moeilijk, het speelde net na de Tweede Wereldoorlog en er waren veel verwijzingen naar de oorlog (NSB-ers en het eten van tulpenbollen) en naar de opkomst van de supermarkten (wie koopt er in 2008 nog koek bij de bakker?). De hoeveelheid tekst bij dit bericht vormt naar mijn idee een record voor dit blog en is geïnspireerd door de extreem korte verhalen van Brillie deze week. Ik zeg: hachelijk!

Het stuk richt zich op de periode 1936 – 1961, toen het bedrijf werd aangevoerd door een vijfkoppige directie, bestaande uit louter broers en neven Verkade. Deze periode van oorlog en wederopbouw wordt gedramatiseerd vanuit twee door elkaar heen gesneden perspectieven. Dat van de werkvloer (de meisjes van Verkade) en dat van de directie (de heren Verkade). De Verkade Harmonie maakt deel uit van de bezetting.
Vijf meisjes zijn als gekken aan het werk: Alie, Marietje, Betsy, Jopie en sorry-m’n-naam-is-Corrie. Marietje heeft een geheime liefde opgevat voor meneer Jacob Kat, chef biscuit. Dat is haar collega’s niet ontgaan; Marie wordt genadeloos onderuit gehaald. Jacob Kat is getrouwd en als chef sowieso een onbereikbare partij. Ook de heren Verkade hebben belangstelling voor meneer Jacob Kat, zij het minder liefdevol: ze verdenken hem van bedrijfsspionage.Tegen de achtergrond van de historische ontwikkelingen bij Verkade, volgt het stuk de fictieve affaire tussen Marie en Jacob. Jacob Kat is een mysterie; de vreemdste geruchten doen over hem de ronde. Op een kwade dag betrapt Marie Jacob bij het stelen van een biscuit-recept en raakt in een enorm gewetensconflict. Waar ligt haar loyaliteit, bij Verkade of bij haar geliefde? De geschiedenis eindigt in een drama.
Tekst: Wiske Sterringa Muziek: Bas Odijk Regie: Bruun Kuijt Spel & Zang: Jan Elbertse, Rik Hoogendoorn, Han Oldigs, Laus Steenbeeke, Jeroen van Venrooij Muzikale leiding: Bas Odijk Musici schoolvoorstellingen: Bas Odijk, Marlies Helder, Lotte Pen, Henk Jan van ’t Zand Decor: Jolanda Lanslots Kostuums: Heleen HeintjesLichtontwerp: Mike den Ottolander Productieleider: Hermine Sterringa Productie: Stichting FluXus i.s.m. Zaantheater en Zaans Museum Dit stuk wordt ook als schoolvoorstelling gespeeld voor de groepen 7 en 8 van de basisscholen.