Over topsport

Hoewel ik me niet waag aan 'grote' fietstochten, zoals Parijs - Roubaix, voor je het weet word je tijdens een training van de fiets gereden (lees op de site 'Basje', links bij de links, het verhaal van Gerard, over zijn duikeling en zijn ernstig beschadigde fiets), blijf ik voor een kleine tocht niet thuis! Vooral niet als ik een doel heb.... Zoals gisteren: Jacqueline heeft gebeld (ik ben gebeld!!) en het gesprek ging over appeltaart. Gisteren ging ik dus op de fiets naar de appeltaart.

Nee, dat moet ik anders zeggen: ik ging naar Jacqueline. Helaas wilde Lisanne mee fietsen, wat automatisch een kleiner stukje appeltaart betekende. Maar goed, appeltaart dus! Heen hadden we windje mee, pont mee en nog meer wind mee. Waarom staat overal op de borden Spaarnwoude als je naar de andere kant van Spaarnwoude wil? Goed, na 18 kilometer en 1 uur zijn we dus bij de appeltaart, ehhh, bij Jacqueline aangekomen. Natuurlijk moet er op ouderwetse wijze koffie gezet worden ten opzichte van de moderne koffiepads, en dan is het zover: appeltaart!

De terugreis is minder leuk, tegenwind en Lisanne heeft zadelpijn. "Auw, oei, zijn we er al?" "Is het nog ver?" "Hoe ver is het nog?" Misschien moet ik wel even vertellen dat ik een luxe wielerbroek aan heb met leren zeem in het kruis, sportief winddicht wielerjack, gevoerde handschoenen, luxe schokabsorberende helm en groene limonade in de bidon, tegen een dunne zomerbroek,een spijkerjasje en een knaterhard 20 jaar oud zadel van Lisanne. Natuurlijk hebben we het gehaald en Lisanne weet er ook nog zomaar een eindsprint uit te persen. Score: 35 kilometer met ongeveer 17,6 gemiddeld.