Sommigen mensen reizen honderden, misschien wel duizenden kilometers,
om af te mogen zien op een stukje slecht geafsfalteerd fietspad (lees: men is het asfalt vergeten).
http://gastheerg.blogspot.com/2009/10/leroica-2009.html 
Anderen fietsen daar bijna dagelijks.
Maar of dat 'l heroisch is?
Verstand op nul en met adembenemende snelheid over de strade bianche.
Te langzaam rijden heeft gevolgen.
Dat betekent 20 minuten langer wachten op de volgende trein.
Nog niet de krant kunnen lezen over de topper van komend weekend (AJAX tegen een amateurclubje uit een havenplaatsje in de buurt van Den Haag).
En ook 20 minuten later tussen de grauwe kantoren door wandelen op weg naar mijn werk.
Om het sportieve gevoel van de fietstocht 's ochtends vast te houden gaan we ieder dag lunchwandelen.
Naar de plaatselijke bakker met zijn mooie moderne apparatuur.
En hij bakt daarmee een uitstekende lunch (en letten jullie vooral op de hoeveelheid groen)! Na een rustige middag volgt dan de thuisreis.
En opnieuw het stuk strade bianche, met een onbekend aantal hoogtemeters.
En thuis wacht, na zoveel ontberingen, de beloning!
Hachelijk?
9 opmerkingen:
Je bent het vergeten he?/
Als dat alles was ging ik nooit meer naar huis...
Briljant!
Een knipoog. zelfspot het heeft alles.
SUPER!!!!!
Zelden zo genoten van je blog.
Laatste foto is natuurlijk de beste!
Mooi verhaal man!
@Brillie: ja. Gefeliciteerd nog (beter laat dan nooit)
@ME: de mosterd maakt veel goed hoor, of komt dit nu als mosterd na de maaltijd?
@Gerard: je ziet vast dat het een Unox worstje is!
@Jacko: waar gebeurd!
Het ligt aan mijn werk of ik fiets of autorijd.
Momenteel is het fietsen geblazen!
Wel een karige avondmaaltijd.
@Gert: Avondmaaltijd? Dit was de eerste van drie voorgerechtjes!
Geniaal in zijn eenvoud.
Een reactie posten