Uiteraard moest er ook deze week weer geknutseld worden aan de Märklin spoorbaan van Erik.
Mijn broer Rob was mee, hoogst waarschijnlijk omdat hij graag eens mee wilde rijden met het slagschip.
Of omdat Erik lekkere Enkhuizer koeken bij de koffie had?
Op zolder hebben Ries en ik ons geworpen op het aansluiten van de laatste wissels, daarbij werden we beticht van het produceren van ernstige luchten.
Dat konden we niet helemaal ontkennen, een brandlucht echter wel. Hoewel de soldeerbout in de handen van Ries het zwaar te verduren heeft, werd de brandlucht veroorzaakt door het omdraaien van een zenerdiode in de Litfinsky wisselprint.
Waarbij Rob proefondervindelijk heeft vastgesteld dat een 5 volt zenerdiode erg warm wordt als hij verwisseld is met een 30 volt exemplaar.
Als de 30 en 5 volt zenerdiode zijn omgewisseld (ik ga hier uiteraard niet vertellen dat de ene op de grond gevallen was en we deze pas na een half uur zoeken teruggevonden hebben)
kunnen we testrijden op de spoorbaan.
Ook van de bovenste baan zijn nu alle blokken en wissels aangesloten.
Een wissel blijkt mechanisch niet helemaal te willen, met een paar onstporingen tot gevolg.
Gelukkig zijn de ketelwagens niet echt gevuld met brandbare zaken.
Heikel?
6 opmerkingen:
Het lijkt wel werken zeg!
Maar wel leuk en precies werk natuurlijk, en je bent er nooit klaar mee.
Zo zie je maar weer, de meest (trein)ongelukken gebeuren thuis...
@René: het is wel de bedoeling dat de electronica klaar komt, dan kan het landschap gebouwd gaan worden.
@Sjoerd: bij neef Erik wel.
Zie ik nu ook al rose koeken over gezichten heen? Willen ze niet bekend worden met hun hobbie treintjes?
hier heb ik niets aan toe te voegen.
Heikel ???
@Brillie: met die 10 bezoekers van dit blog zal het ze eigenlijk worst zijn, maar het houdt mij van de straat en geeft een goed excuus roze koeken te kopen!
@suske: zeer heikel!
Een reactie posten