Na de lunch hebben we de katten van Stichting Leeuw bekeken.
Zie http://www.stichtingleeuw.nl/.
Dierentuin Hoenderdaell vangt circusdieren op of dieren die bij de dierentuinen ongewenst zijn en traint deze om ze in Afrika in een reservaat vrij te kunnen laten.
De hokken zijn groot en zo gemaakt dat de bezoekers uit het zicht van de dieren achter een schutting lopen.
(noord Chinese panter)
Dat maakt het wel lastig om mooie foto's te maken, als de dieren te dicht bij het hek lopen wordt het hek voor de camera zichtbaar.
(Vincent de poema)
Dat is hier op de foto's ook te zien.
Na de leeuwen gaan we via het pad terug naar de ingang,
waar we nu wel de lachende hyena's zien,
hoewel er deze keer kennelijk weinig te lachen viel.
(Chagrijnige hyena)
Het vosje was nu ook wakker.
En de alpaca's hebben nog steeds last van een bad hair day!
Het grut laat zien geen behoefte te hebben aan een digitale Frank-103 weblogbalk
en een stukje appelgebak en een warme chocolademelk maken de dag af.
Hachelijk?
17 opmerkingen:
geen weblogbalkje voor de alpaca's ? Als dat maar goed komt op deze blog.
Het appelgebak ziet er minder penibel uit. Heikel ?
Heerlijk vervolg op het vorige blog en die appeltaart ging er precies goed in hé?
Bedankt voor het weerbericht dat je bij mij achterliet als reactie op wat Kay en ik maakten...
Ha Frank , mooi vervolg, men levert daar goed werk met deze dieren en geven ze een goede verzorging begrijp ik van je.
Groet Kees.
@suske: de alpaca's hadden niet gevraagd om een weblog balkje, ze hebben dit foto weblog gebeuren volkomen verkeerd ingeschat! Penibel!
@ Gerda: ja van het weer en van voetbal hebben we veel verstand, daar kun je probleemloos vragen over stellen! Daar kan de gemiddelde deskundige nog iets leren! Of onze bondscoach!
@kees: ze doen inderdaad goed werk. Hopelijk hebben die beesten in Afrika ook weer een mooi leven.
Ik ben helemaal gevallen voor de laatste foto...
@sjoerd: dat is zeker een smaakvol kiekje!
De eerste acht foto's, de echte wilde dieren zijn mijn favoriet en het stuk appelgebak heb ik als extra ervaren met die warme chocolademelk.
Salu2 Albert
@Albert: je wilt niet weten hoe koud het om 15.00 in Anna Paulowna was, daar is Siberië een tropisch oord bij vergeleken! Dan is een warme choc met een toefje slag en een appelpuntje een absolute eerste levensbehoefte! Uiteraard was het appelpuntje ook vooral noodzakelijk als weblogvulling, je moet iets voor de blogbezoekers over hebben! Ach, als jullie, als blogbezoekers, er ook maar van genieten, dan is mijn dag als bloggert ook weer goed!
Smakelijke appeltaart foto's zien we hier we op dit blog regelmatig voorbij komen; naar die tijgers zij pas echt mooi op de foto gezet.
ja, opgesloten dieren, en dat is voor mensen wel zo veilig.
Dieren met een verleden, en wellicht ook een toekomst.
@ad: de tijger foto's, daarvoor ga ik ook op pad. De appeltaart foto's zijn toch echt niet zo'n uitdaging voor de fotograaf.
@rene: een bezoek aan een dierentuin met loslopende tijgers zou wel eens heel hachelijk kunnen zijn! De dieren hebben het redelijk goed bij Hoenderdaell, en indien mogelijk gaan ze na hun training weer de vrije natuur in. Een heel mooi streven!
Ik wist niet dat jij zo door voetbal gebeten was Frank, dus jij bent niet alleen een expert op het gebied van modeltreinen, maar hebt ook nog een heleboel andere interesses...
@gerda: ik heb inderdaad meerdere interesses, maar met voetbal, auto's, fotografie en treinen heb je de belangrijkste dingen wel gehad. Ik vind WO1 en 2 trouwens ook boeiend en ik kijk graag naar rivier monsters van Jeremy Wade. Heb je het over gebouwen dan bezoek ik graag kastelen en molens. En stationsgebouwen. Maar er zijn dus ook een boel onderwerpen die mij geheel niet boeien, zoals breien en atletiek. Of de Giro in Italië. Of tuinieren, knutselen aan ons huis of paardensport. Hachelijk?
Frank,
Knutselen aan het huis haat ik ook. Ik besteed het met plezier uit aan de vakman. Zeker een eigenschap, die bij modelspoorders hoort. Appeltaart is ook favoriet; ik neem het slechts een enkele keer. Het is te goed voor mijn stroomlijn. Tip, misschien moet je bij een volgende blog de appeltaart eens van uit een andere hoek / entourage fotograferen. Zo kun je de appeltaart tot grote artistieke hoogte brengen. Hachelijk?
@ad: dan moet ik de komende tijd dus nog diverse keren appeltaart tot mij nemen, om tot creatieve hoogte te kunnen stijgen, terwijl mijn postuur steeds meer peervormig wordt, met door de zwaartekracht veroorzaakte laagbijdevloerse gevolgen. Ach, misschien moet ik inderdaad mijn dieet maar eens ingrijpend wijzigen. Moorkoppen, dat lijkt me ook wel wat!
Een reactie posten