Racen bij MJ, deel 3

Natuurlijk wordt DE vraag gesteld: waar is de fappeltaart? Laat dat nu een van de foto's zijn die ik hier niet geplaatst kreeg! En dan stelt MJ dat ik ook Ninco's kan laten vliegen (Do Fly's fly?). Ja, de Ninco Megane is naast de tafel beland. Net als dat ik mijn Fly Viper eens heb gelanceerd en met de races in november ook mijn Spirit over de rand van de tafel heb gestuurd. Alleen de Viper heeft dat niet overleefd. Op de foto een getunede Ninco Mosler van MJ op zijn/haar dak. Slot it onderdeeltjes, Cartrix banden. En een NC-5. Een juweeltje. En wat vond ik nu van het circuit? Het circuit zelf vond ik heel leuk, lang recht stuk, uitdagende bochten. Klinkt als, er komt ook een maar. Ja, die was er. Het circuit was glad, spiegelglad. Normaal compenseert een magneet de matige banden, maar hier niet. Mijn Spirit, Carrera's, Scalextric GT 2003, ze hadden bijna geen grip. Oké, de Scalextric kon de zeer snelle magneetloze Fly van Henk een beetje partij bieden, de andere auto's belanden direct weer in de tas. De wedstrijd zouden we rijden met een Ninco met NC-5. En de banden van mijn (vrijwel nieuwe) Ninco Megane leken enigszins competitief. Tijdens de race bleken de Ninco Toyota Supra's van Robbert en Henk veel beter geschikt voor dit circuit (de Supra van Robert heeft de race overigens niet overleefd). Alleen de Mosler van Ronald bleef in zicht, maar doordat die veel lager is, was die in het bochtige deel van het circuit onverslaanbaar.

Conclusie: heel leuk circuit, de familie J heeft zich ernstig ingespannen om ons een leuke raceavond te bezorgen en als we tijdens een volgende vakantie op herhaling gaan dan zorg ik voor betere achterbanden! Ja: het is hachelijk!