Over apies

Soms wordt je wakker en denk je: ik neem vandaag maar eens een vrije dag. Geen klanten die op me zitten te wachten (voor degenen die weten wat voor werk ik doe: die zijn juist blij!), en na 4 telefoontjes naar kantoor lijk ik niet de enige te zijn die op dit idee is gekomen. Om 09.00 is er nog niet 1 secretaresse aanwezig om de telefoon aan te nemen! Gelukkig blijft de telefooncentrale wel vriendelijk opnemen en wil me ook graag doorverbinden, maar zonder succes. En die vrije dag, is dat dan voor strand, zwembad of aan het meer? Nee, we gaan op familiebezoek. In Apeldoorn, om de hoek bij Koningin Juliana Toren. De kenners (die mij kennen dus) roepen dan natuurlijk spontaan: de Apenheul! En dat klopt maar levert geen magnetron op. Het is heerlijk weer voor de Apenheul, niet te warm en niet te koud, geen regen of sneeuw of wat dan ook. En overal zijn apen (we hadden er ook al een aantal in de auto, maar dat terzijde). Natuurlijk voor op dit blog, het familiefotoboek en voor op digirelax heb ik bergen foto's gemaakt (poging de 2GB kaart vol te schieten) om er dan achter te komen dat het overhalen naar de PC een langdurige kwestie is geworden. Enige invloed hierop had wel de accu van de camera, die halverwege het kopiëren leeg bleek te zijn, en windows dan maar de map leeg gooit. Opnieuw met de reserveaccu. En een half uur later eens kritisch de foto's bekijken. Ondertussen ook eens op digirelax gekeken. Ah, Jaco (Kliko voor zijn vrienden) roept andere amateurs op foto's te plaatsen: "Laat nou eens wat meer foto's zien man!! Zelfs Frank103 durft het!!". Tja, ik zal niet beweren dat mijn foto's niet belabberd zijn. Jullie kunnen dat hier regelmatig zien. En eigenlijk durf ik ze dus niet op een forum te plaatsen, daar waar misschien mensen met verstand van zaken de foto's bekijken. En dan in het achterhoofd ook dat het plaatsen op een forum best wat werk is (eerst foto's oploaden op http://www.imageshack.us/ en dan deeplinken op het forum). Tja, dan loop je door de Apenheul, kijken of ik ook die foto's kan maken die voor het weblog het juiste niveau hebben, zie ik daar plotseling een zeer zeldzaam diertje. Ik houd hier dan ook verder de preciese vindplaats geheim. Wel plaats ik de foto. Een boomkikker! Gelukkig krijg ik hem precies midden in beeld. Mijn dag is goed. In jubelstemming mogen de kindertjes ook nog wat uitzoeken in de souveniersshop en dan gaan we weer naar huis. De Apenheul is zo toch ieder jaar een groot succes!