Dat is voor een deel van de nu niet meer afwezige kindertjes weer ten einde. Ik mocht ze ophalen. (Ieder verband tussen het nestje jonge katjes en de wens om te logeren berust geheel op toeval!!)Natuurlijk heb ik me vergist van plaats en tijd, maar Marco was ook niet voor een gat te vangen en wist me op mijn mobiel te bellen! Dus zaten we een paar uur bij de Ballorig te wachten tot de kindertjes eindelijk mee naar huis wilden. Om de tijd te doden hebben we een lowfat maaltijd naar binnen gewerkt. Voor de ingang van de Ballorig stond een lange rij met mensen die een binnenactiviteit voor hun kroost zochten, want de lucht was weer fotogeniek dreigend en donker.
Inmiddels zijn we weer thuis en vertelt Prins Kus opnieuw aan Sneeuwwitje dat hij een wit paard heeft. Tja, hachelijk dekt de lading niet.
4 opmerkingen:
Mijn favorieten onderwerpen!
Leuke kopter. Zonder wieken, maar wel hoog in de lucht. Echt iets voor mij... met mijn hoogte vrees.
Weet je, het is heeeeeeel erg krap daarin.......
En toch was het heel degelijk en sterk, ik kan het weten, want ik heb erin gezeten!
Een reactie posten