Knutselen bij Erik

Natuurlijk moet ik beginnen met de opmerking dat Erik en Richard hier liever niet genoemd worden. En helemaal hier niet zichtbaar afgebeeld willen worden. En vervolgens vernam ik dat het niet plaatsen van berichten tot grote tevredenheid van bezoekers hier is! Er staat tenminste een keertje geen onzin op je blog, zo werd mij verteld. Nee, er stond niets. Goed, aan alle goede dingen komt natuurlijk een eind, en zo plaats ik hier weer een diepgaand bericht, over de spoorbaan van neef Erik. Daarbij dus even het verzoek de foto's met de ogen DICHT te bekijken, zodat beide neven zich niet bekeken voelen. Want dat vinden ze hachelijk. Krijg ik nu volgende keer nog wel een koekje bij de koffie? Erik? Richard? Goed, het ging afgelopen woensdag vooral over snijden. De ICE baan ligt grotendeels op de goede plek en voor de geluidsdemping moet er dan zachtboard op de baan geplakt worden. Op het zachtboard komt dan weer de rails. En de laatste keer dat ik met kit aan de gang ging dacht ik nog, bij het open snijden van zo'n patroon: van je af snijden. Maar jullie begrijpen het al, toen zat het Stanleymes al in mijn vingers. Nu moest er veel zachtboard worden gesneden, en ik had op dat moment nog 10 vingers. Gelukkig kan ik jullie vertellen dat ik er nog steeds 10 heb. Ook dit bezoek aan Erik had dus een 'happy end'. Volgende keer moet de ICE baan afgemaakt worden, en er moeten een aantal wissels gekocht worden. Rechter wissels? (hieronder: creatief met zachtboard. Neef?)En stootblokken, van die mooie stalen. Niet van die plastic opplakdingen die je veel voor weinig kan kopen en vervolgens niet blijken te passen. Ja, het niveau is als vanouds: bedroevend!