Stap 1 is dan de aankoop van een ladder waarmee schuurdak en dakgoot op comfortabele en veilige wijze bereikt kunnen worden, een ladder die in de auto past en in de schuur opgeborgen kan worden, een fraaie 3 x 9 Altrex ladder dus!
Het schuurdak was dan ook het spreekwoordelijke fluitje van een cent, en dus stond zondagmiddag om 13.00 de ladder tegen het huis om de dakgoot vakkundig te reinigen zodat het storende gedruppel afgelopen zou zijn!
Maar eerlijk gezegd houd ik niet zo van hoogtes, niet van ladders of klimdingen. In militaire dienst had ik een ontheffing van de dokter voor de hoge ladder, bij gym weigerde ik gewoon iets wat hoger is dan 2 meter te beklimmen en op wintersport keek ik gewoon niet naar beneden.
Wat overigens niet zo succesvol was, waardoor ik het eigenlijk maar bij 1 wintersport gelaten heb! Nu stond de ladder tegen de gevel en de hele familie 103 stond te kijken hoe ik tegen die ladder omhoog zou vliegen om de dakgoot te legen. Ik kwam zo hoog, tot ik mijn spiegelbeeld in de ramen van de eerste verdieping zag weerspiegelen.
Toen maakte ik de grootste fout die iedere klimmer maar kan maken, ik keek naar beneden. Wellicht veroorzaakt mijn bril een enorme vertekening, maar de grond leek onmetelijk ver weg. Langzaam maar zeker, met mijn armen om de trap geslagen en roepend om eenieder die me zou kunnen opvangen bij een vrije val, ben ik afgedaald naar de aarde. Als bikkel zijnde heb ik me moed ingedronken (groene limonade) en heb een tweede poging gedaan om de dakgoot te bereiken. (als ik groen zag dan was dat dus veroorzaakt door de limonade!)
Nog meer dan de eerste keer merkte ik dat een 3 keer 9 sporten ladder veel instabieler is dan een 2-delige ladder. In gedachten hoorde ik die ladder zeggen: gegarandeerd tot 150 kilo is maar een verkoopverhaaltje, bij 100 kilo laat ik het al afweten! Toen de familie 103 me ervan overtuigd had dat de brandweer me niet kwam redden, ben ik opnieuw afgedaald naar moeder aarde.
Omdat de volhouder wint en 3 keer scheepsrecht is heb ik mijn zwager René gebeld, die hier trouwens niet genoemd wil worden en die voormalig zeebonk is. René heeft vervolgens de dakgoot voor me gereinigd en daarbij aangetoond dat die Altrex ladder wel degelijk ongeveer 100 kilo kan verdragen. Bij de aansluitende koffie had ik het heel moeilijk, moest ik René vragen foto's te maken voor dit blog of moest ik het toch zelf doen?
De ladder had zich nu immers bewezen? Uitsluitend voor het blog ben ik de trap opgeklommen, zonder naar beneden te kijken, heb een paar foto's gemaakt en ben vervolgens weer naar beneden geklommen.
De ladder staat nu op de daarvoor bedoelde plek in de schuur, en daar staat hij heel goed. Mocht ik weer een klus op niveau hebben, dan heb ik daarvan wel geleerd:
meteen René bellen!
Hachelijk?
6 opmerkingen:
Je lijkt een beetje op mijn zwager, die keek heel stoer niet naar beneden. Alleen op drie hoog, plat dak en dan weer naar beneden durfde hij niet. Uiteindelijk heb ik de koepel moeten verwijderen om hem naar beneden te laten...
Ik vind het desondanks toch dapper van je dat je het in elk geval geprobeert hebt.
En nadien zelf nog even omhoog is ook heel goed.
Hoogtevrees is te overwinnen.
Ik verwacht ook een foto van de schoenen. Immers dat is ook van belang. En vooral, had je een schone onderbroek aan. Mocht je vallen... hachelijke zaak, als je onderbroek dan niet schoon is.
ik heb ook last van hoogtevrees, dus ik weet hoe je je voelt op zo'n hoogte.
Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik dit lees maar ik heb hetzelfde probleem. Gelukkig heeft de buurjongen het laatst gedaan.
Wat is dat op de laatste foto? Kwam dit uit je broek nadat je weer veilig op nivo 0 bent geraakt.....?
Een reactie posten