Het gruwelijke verhaal over de ombouw van de 81

Vorige week woensdag ben ik naar Harlaar te Badhoevedorp geweest met de kleine Kees (de 81004) en de 114 onder de arm.



Voor beiden een decoder, permanent magneet en voor kleine Kees ook nog een sleper graag.

Donderdagavond ging het mes in de 81, de oude analoge ingewanden gingen eruit.

Gaat dit ergens naar toe vragen jullie je wellicht af. Of zijn het alleen de hele ongeduldige bezoekers van dit blog die zich dat afvragen?

Ik ga vertellen waarom er één hele week niets op dit blog is verschenen.

Eén reden is de ombouw van de kleine Kees, let dus goed op, het is een akelig verhaal!



De kale kleine Kees moet schoongemaakt worden, hoewel ik op TV hoor dat alleen moderne mannen (metromannen??) thuis schoonmaken en strijken.

Tja, als modeltreinenman, wat volgens mij door het grote publiek juist niet bijzonder modern gevonden wordt, moet je toch soms ook schoonmaakwerk verrichten.



Daarna gaat de nieuwe permanent magneet erin (de motor wordt een gelijkstroommotor), het schoongemaakte rotor wordt teruggeplaatst, motorschild erop, koolborstels erin en proberen of het een beetje soepel draait.



Dat doet het niet, wat volgens mij komt door de overbrenging. Toch de decoder erin, eerste aansluitingen maken (sleper, massa, 2 draden naar de motor). Dan hoort de lok te rijden, kleine Kees doet niets.



Vrijdagavond ben ik de permanent magneet te lijf gegaan met een vijl, kennelijk loopt het rotor niet soepel genoeg rond. Maar wat ik ook doe, kleine Kees doet het niet. Ik geef het voorlopig op!



Dinsdagavond (ik heb er inderdaad al een paar avonden slecht van geslapen, waarom doet kleine Kees het niet?) ga ik naar neef Erik, kleine Kees gaat vanzelfsprekend mee!



Het mechanische deel lijkt niet goed te zijn, wel lopen weer alles na,



vervangen het rotor voor een ander exemplaar, nog een laag verse olie in de lok, en gelukkig, de motor draait!



Woensdagavond sluit ik de decoder weer volgens het boekje aan, jullie begrijpen het vast, de lok doet het nog steeds niet.

Dan de 2e decoder, die voor de 114, maar inbouwen, wellicht is de eerste decoder defect.



Ook de tweede decoder doet het niet, de kleine Kees wil niet rijden en het licht doet het niet. Dan de decoder in de 114 inbouwen, wellicht is er iets goed fout met kleine Kees.
De 114 wordt eerst analoog getest en rijdt goed. Dan ingewanden eruit en permanent magneet en decoder er in. Ook de 114 doet het niet.



Dan moet toch mijn vrouwelijke kant uitkomst brengen: ik besluit de gebruiksaanwijzing van de decoder te lezen.

Lastig, moeilijk, tegennatuurlijk, maar ik doe het.

Dan valt al snel mijn oog op het bestaan van 2 versies van de ESU lokpilots, de 10 (Marklin) en de 11 (onbruikbaar).



Het doosje van de decoder laat direct zien waarom de beide loks het niet deden, en waarom ze het met deze decoders nooit zouden gaan doen. Ik had de 11 van Harlaar mee gekregen!



Vrijdag heb ik een bezoek aan Harlaar gebracht, heb het hiervoor staande verhaal verteld (zonder plaatjes, maar dat lijkt me duidelijk) en met bijbetaling heb ik 2 goede decoders gekregen. Zonder discussie over een schuldvraag, een goede service van Harlaar!



Jullie zullen begrijpen dat ik de vrijdagavond ook geen tijd heb gehad het blog bij te werken, de nieuwe decoders moesten worden ingebouwd. Deze deden het wel, en ook de verlichting van de beide lokjes (kleine Kees en de 114, voor de bezoekers met een erg kort geheugen) werkt direct goed.



Vanmorgen heb ik nog verder testgereden met beide loks, die het nu uitstekend doen.



Voor de lieden die nog een leermoment verwachten, die kunnen nog lang wachten!

Gelukkig is er wel een happy end!



Morgen zal ik reden 2 toelichten waarom er toch een week niets op dit blog verschenen is en ik zal de liefhebbers ook laten zien dat neef Erik even goed kan zingen als dat hij lokjes kan ombouwen.



Penibel?